Onze Alumni

Een Cygniaan blijf je voor altijd. Oud-leerlingen vertellen over ervaringen op het Cygnus en hoe ze terugkijken op hun schooltijd. Ze vonden de sfeer gezellig en open, kregen meer vertrouwen in zichzelf en ontwikkelden vriendschappen voor het leven.

‘Heel knap wat docenten destijds allemaal voor elkaar kregen’
‘Ik zat in de eerste lichting van het Cygnus. Net als veel leerlingen was ik uitgeloot voor andere scholen en kon ik alleen hier nog terecht. Daar ben ik nog altijd erg blij om. Het Cygnus was een superleuke school en aan mijn schooltijd heb ik vrienden voor het leven overgehouden.

Dat wij de eerste lichting waren, schepte een band. We zaten in hetzelfde schuitje. Docenten deden hun uiterste best om te zorgen dat we goed les kregen. Het was heel knap wat ze destijds allemaal voor elkaar hebben gekregen. Zo gingen we elk jaar op excursie naar het buitenland. Londen, Berlijn, Lille en Rome. Al die plaatsen hebben we bezocht.

Het Cygnus had toen nog verschillende locaties. Docenten spraken er toen al over dat er een groot gebouw voor iedereen zou komen. Dat duurde nog wel enkele jaren, maar het kwam. Nu voelde het niet meer alleen als één school, het was ook echt één school.

Achteraf zie ik hoeveel ruimte we als leerlingen kregen om onszelf te zijn en hoe goed de opleiding was. Ik was best een mondige leerling en zei niet altijd ja en amen. Voor docenten misschien soms best uitdagend, maar ook leuk, denk ik.

Soms maakte ik me een beetje zorgen over de toekomst. Je hebt altijd mensen die van jongs af aan precies weten wat ze later willen worden, maar dat had ik niet. Ik wist alleen dat ik graag iets met financiën wilde doen. Uiteindelijk heb ik een brede studie gevolgd en ben ik goed terechtgekomen. Die zorgen bleken eigenlijk onnodig.’
Cecilson Grazette, consultant international tax EY, Cygnusleerling 2005-2011.

‘We werden uitgedaagd om anders naar de wereld te kijken’
‘Onze docent aardrijkskunde nam ons mee op een fietstocht door de stad. We raceten door de straten en hadden veel lol. Bij een chique hotel gingen we naar boven om over de stad uit te kijken. We zagen Amsterdam vanuit een ander perspectief. Dat was fantastisch.

Docenten deden echt hun best voor ons. Ze hadden lef en daagden ons uit om anders naar de wereld te kijken. Ze lieten ons zien dat je veel kunt uitdenken en plannen, maar dat je het er soms ook gewoon op moet wagen. Zo vroegen ze ons weleens hoe wij als leerlingen het onderwijs zouden vormgeven. We bekeken bijvoorbeeld wat een toets eigenlijk testte en hoe je de vragen zou kunnen verbeteren. Dat was natuurlijk veel leuker dan alleen een cijfer krijgen.

In het eerste jaar op het Cygnus konden we een keuzemodule volgen. Ik koos voor psychologie. Een onderzoeker kwam op bezoek en vertelde over gedrag en emoties. Mijn interesse was gewekt.

Tijdens een snuffelstage in het derde jaar heb ik die onderzoeker op de universiteit opgezocht. Een geweldige ervaring. Sindsdien droomde ik ervan om psychologie te gaan studeren.’

Rosa Kroon, VU-student psychologie, Cygnusleerling 2011-2018.

‘Een school waar zorg voor elkaar uiteindelijk het belangrijkste was’
‘Op het allereerste schoolkamp was ik vreselijk verlegen. Ik liep rond met mijn ziel onder mijn arm toen een vrouw van de catering mij spotte en me vroeg of ik wilde helpen in de keuken. De volgende vier dagen was ik Chef Sla. Ik sneed tomaten en komkommers. Ik had een heerlijke tijd.

Het was heel goed dat deze vrouw me opmerkte. Ze verbeeldt voor mij hoe ik het Cygnus heb ervaren: als een plek waar ik gezien werd. Ik kwam er als twaalfjarige stuntelend binnen. Zes jaar later wist ik wie ik was en had ik een sterke basis om het leven mee in te gaan. Ik kreeg een goede relatie met de docenten en nog altijd heb ik contact met de vrienden die ik op het Cygnus maakte.

Op mijn vijftiende kreeg mijn moeder ineens een hartaanval. De maanden erop waren spannend. Op haar verjaardag meldde ik me stiekem ziek op school om er met haar een fijne dag van te maken. Die avond gingen we uit eten.

In het restaurant trof ik tot mijn schrik mijn mentor en een docent bij wie ik die dag een toets had gemist. Ik schrok me rot. Gelukkig waren ze niet boos. Ze moesten vooral lachen. Al snel zaten we op het leven te proosten. Het Cygnus herinner ik me daarom ook als een menselijke school, een school waar zorg voor elkaar uiteindelijk het belangrijkste was.’

Geerte Verduijn, fotograaf en barvrouw, Cygnusleerling 2007-2013.

‘Naar de Romereis had ik jaren uitgekeken. Het was een hoogtepunt’
‘Op school was ik een nerd in wiskunde. Ik liep altijd een hoofdstuk voor. In het weekend ging ik wel uit, maar ik had ook avonden dat ik boven mijn wiskundeboeken hing. Dan stuurde ik een vriendin een vraag over een opgave en dan schreef ze alleen maar terug dat het zaterdagavond was.

De Romereis was een van de hoogtepunten. Daar had ik letterlijk jaren naar uitgekeken. We bezochten plekken waar ik nog nooit geweest was. Het was spannend om met leeftijdsgenoten op reis te gaan, terwijl mijn ouders thuis bleven. Onze kunstdocent was geweldig en vertelde heel bevlogen over wat we zagen.

Het was altijd makkelijk om met docenten te praten. Dat vind ik heel bijzonder. School was niet alleen lessen volgen, maar ook chillen en met elkaar optrekken. In het laatste jaar waren we met ongeveer zestig leerlingen over. Iedereen kende elkaar.

Maar na je middelbareschooltijd verlies je elkaar gemakkelijk uit het oog. Gelukkig is er Cygnus Alumni, een stichting die activiteiten organiseert om in contact te blijven met je klasgenoten, zoals borrels en lezingen. Toen ik ging studeren, bezocht ik vaak die activiteiten. Inmiddels ben ik bestuurslid. Ik ben heel blij dat ik me op deze manier voor het Cygnus kan inzetten en een beetje bij de school betrokken kan blijven.’

Doortje Visser, EUR-student econometrie, bestuurslid Cygnus Alumni, Cygnusleerling 2008-2014.

‘Als je iets niet begreep, kon je het altijd vragen. De sfeer was heel open’
‘Toen ik op het Cygnus kwam, hoefde ik niet vanaf de basis Duits te leren, zoals andere Cygnusleerlingen. Ik kon de taal namelijk al, omdat mijn moeder Duits is. Docenten lieten me daarom werken aan alles waar ik nog niet zo goed in was, zoals de grammaticaregels. Die regels zijn echt lastig en je moet ze bewust leren om er grip op te krijgen. Nu zie ik hoe bijzonder het was dat ik deze ruimte kreeg. Zulke mogelijkheden zijn er niet op alle scholen.

Tijdens de lessen kon je altijd vragen stellen. De sfeer was heel open. Zo had ik met wiskunde aanvankelijk moeite, maar dan vroeg ik de docent gewoon steeds weer hoe het zat, net zo lang tot ik het onder de knie kreeg.

Aan huidige leerlingen zou ik willen zeggen: maak gebruik van de ruimte die het Cygnus je biedt. Ik heb zelf bijvoorbeeld deelgenomen aan een Europese debatwedstrijd met leerlingen uit allerlei landen, het European Youth Parlement. Heel gaaf om te doen. Het was een bijzondere ervaring en ik leerde er beter door argumenteren.

Nog steeds kom ik soms op het Cygnus. Zo heb ik het afgelopen jaar geholpen bij het Taaldorp, een schoolproject waarin derdejaars oefenen met converseren in het Duits. Mijn moeder en ik kwamen langs om gesprekjes te voeren. De leerlingen deden mee aan korte rollenspellen, waarin ze bijvoorbeeld iets vertelden over een hobby of mij in het Duits probeerden mee te vragen om iets te gaan drinken. Ontzettend leuk.’

Alexander Hiebsch, UvA-student politicologie, Cygnusleerling 2012-2018.